یه عمری رو لبهام پر از خنده بود
تا کی باید این نقشو تمرین کنم
یا هر سالِ تحویل بگم پیشمی
تا کی باید این فکرو تلقین کنم

دارم درد و دل می کنم گوش کن
چقدر حرف دارم که خالی بشم
چه حرفایی رو توو خودم ریختم
ببین از نبوده تو چی می کشم

میگن سایه ی من شبیه ِ توئه
آره تکیه گاهم همین سایه بود
ولی از همون بچگی دردِ من
نگاهای سنگینِ همسایه بود

تهِ هر زمستون یه هفته به عید
یه چیزی توو این سینه چنگ میزنه
شاید ترکشایی که سهم تو شد
یکیشون هنوز کنجِ ذهنِ منه

توو این سالهایی که بی تو گذشت
همش با خودم از تو حرف میزنم
من از آخرین لمسِ آغوشِ تو
هنوز بوی باروت میده تنم

شاید یادمون نیست اون موقها
توی خونه موندن که کاری نبود
یا رقصت میونِ یه میدونِ مین
واسه عکسای یادگاری نبود

یه مشت گل میارم سر خاک تو
که تو حس کنی دنیا توو مشتمه
دوباره به خوابم بیا حس کنم
وجودت هنوز مثلِ کوه پشتمه

مثه بچه ها هی زمین خوردم و
رو پاهای خستم بلند میشدم
کی مردونگی رو بهم یاد داد
که از بچگی مرد بار اومدم
من از بچگی مرد بار اومدم

تهِ هر زمستون یه هفته به عید
یه چیزی توو این سینه چنگ میزنه
شاید ترکشایی که سهم تو شد
یکیشون هنوز کنجِ ذهنِ منه

توو این سالهایی که بی تو گذشت
همش با خودم از تو حرف میزنم
من از آخرین لمسِ آغوشِ تو
هنوز بوی باروت میده تنم

 دارم سعی می کنم همرنگ جماعت شوم،

آهای جماعت…

میشود کمکم کنید؟

شما دقیقا چه رنگی هستید…؟

 می گوید: کلمات گاهی بار معنایی خود را از دست می دهند …

این روزها “دوستت دارم” ها دیگر قلب کسی را به تپش وا نمیدارد !

و گونه کسی را سرخ نمیکند !

می گویم: مشکل از دوست داشتن نیست مشکل از تکـرار است !

 این روزها تلخ می گذرد ، دستم می لرزد از توصیفش !

همین بس که :

نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی، مثل خودکشی است ،با تیغِ کُند.

 کلاغ جان!

قصه من به سر رسید…

سوار شو!

تو را هم تا خانه ات می رسانم…

 گاهــی باید نباشــی … تا بفهمــی نبودنت واسه کی مهمه… ؟!
اونوقته که میفهمی بایــد همیشه با کی باشی…

 همه خوابند و من بیدارم امشب / دلم کرده هوای یارم امشب

غم عشق و فراقش مرهمی نیست / مداوای امید دیدارم امشب . . .

 سیب هنوز هم شیرین است

هنوز هم آدم بهشت را به لبخند حوا می فروشد ، شیطان بهانه بود

 خواستم پاره گریبان کنم از دست غمت

دستم از ضعف …

دریغا …

به گریبان نرسید . . .

 ای اشک دوباره در دلم درد شدی / تا دیده ی من رسیدی و سرد شدی

از کودکی ام هر آنزمان خواستمت / گفتند دگر گریه نکن مرد شدی . . .

 ینــــــــــــ شبـــــــــ ها تنهـــــــــــــا به این می اندیشمـــــــــ

که مگــــــــــــــر من ترا چقــــــــدر دوســــــــت داشتمـــــــــــــــ

که خوشبختیتــــــــــــ تنهــــــــــا آرزویمـــــــــ بود...

حتـــــــــــــــــــــــی ، بدونـــــــــــــــــ منــــــــــــــ

 دل تنگی هایم را با کدام قایق


روانه ساحل دلت کنم که


بفهمی دل تنگم .......

 عکست را که نگاه میکنم انگار

قرن هاست که میشناسمت

خیلی دلم هوایت را میخواهد ...

هوای دلی را میخواهد که هوایم را ندارد این روزها ..

دلم را برای برگشتن دوبارات چراغونی کرده ام .....

دلم پُر است

پُـــرِ پُـــرِ پُـــر.....

آنقــــــدر که گاهی اضافه اش، از چشمانم می چـــــکد !!

 و مــــــــن سر بر کنار خیـــــــ ــــــالت نمیگذاشتم تا مبادا به تو خیانـــــــــت کرده باشم

و تـــــــــــــــو

هرشب سر بر آغوش دیـــــــگری میگذاشتی تا مبادا از حـــــال و هــــــــوست جا بمانــــــی ......

 گاهــی آدمـ دلــــشـــ مـیــخواهــد


کـفـــش هـاشـ را دربـیـــاورد


یــواشکیـ نوکـــ پـــا , نـوکــ پــا


از خـودشــ دور شــود


دور دور دور ........

 اگر ماهرترین ماهر های دل شکن ها هم باشمـ ـ ـ ـ


بازم ردی از خودتــ بــ جا میگذاری کــ نشان میدهد


انقدر ها هم کــ میگفتی دلت نازک نبوده و نشکسته ....

 اگر خودکشے گنآه نبود


و مے دآنستمـ زندگے مجددے در كآر نیستـ


تآ بہ حآل خود رآ زیر خآکـ کرده بودمـ


حیفـ كہ از قبر مے ترسمـ .....

 اولین و آخرین دختری که بخواهم جلویش زانو بزنم ...


دخترمــ خواهد بود!...


آن هم برای بستن بند کفشهایش

 در جهان غصه کوتاهی دیوار مخور

حسرت کاخ رفیق و زر بسیار مخور

گردش چرخ نگردد به مراد دل کس

غم بی مهری آن مردم بی عار مخور

 یک شال گردن ِ به زمین افتاده ...

همیشه نشانۀ یک مادر ِ سر به هوا نیست ,

که دست پسرش را در خیابان گهگاهی رها میکند به امان خدا... ...

آدم برفی ها هم گاهی ... خودکشی میکنند ....

 روزگاری, شهری

نفسی, همنفسی

غیرتی بود سزاوار جهان

نامردی تا کی؟

لذت عشق کثیف

هوسی زودگذر

و سکوت عاشق

در غم شهوت زشت معشوق...!

 نمیدانی

بوی کسی روی گونه ات جامانده باشد

چه سنگین است... !

قاعده همین بوده

از همان ابتدای انگور....

شراب هرچه تلخ تر گیراتــــــــــر !!

 خداحافظ برو عشقم، برو که وقت پروازه
برو که ديدن اشکات، منو به گريه ميندازه
نگاه کن، آخر راهم، نگاه کن، آخر جادست
نميشه بعد تو بوسيد، نميشه بعد تو دل بست
منو تنها بذار اينجا، تو اين روزاي بي لبخند
که بايد بي تو پرپرشه، که بايد از نگات دل کند
حلالم کن اگه ميري، اگه دوري، اگه دورم
اگه با گريه ميخندم، حلالم کن که مجبورم
نگو عادت کنم بي تو ،که ميدوني نميتونم
که ميدوني نفسهامو، به ديدار تو مديونم
فداي عطر آغوشت، برو که وقت پروازه
برو که بدرقه داره، منو به گريه ميندازه
برو عشقم، خداحافظ ،برو ،تو گريه حلالم کن
خداحافظ برو اما ،حلالم کن، حلالم كن 

 گرچهــ عمریســ ــت غریبانهــ فراموشــ توامــ
باز مشتاقــ تو و گرمیــ آغوشــ توامــ
باورمــ نیســ ــت که بیگانــه شدیــ با منــ و منــ
همچــو یــک خاطرهــ کهنـه فراموشــ توامــ

 بیشــ, از این سویــ نگاهــ ــت نتوانمــ نگریســ ــت
اهتزاز ابدیــ ــت را
یارایــ تماشایــ ــم نیســ ــت…
کاشــ می گفتیــ چیســ ــت
آنچهــ از چشــ ــم تو
تا عمقــ وجودمــ
جاریســ ــت…

 درستــ اســ ــ ت کهــ منــ
همیشــ ــه از نگاهــ نادرســ ــت و طعنهــ تاریــ ــک ترسیده امــ
درســ ــت استــ که زیر بوته باد سر بر خشــ ــت خالی نهاده امــ
درســ ــت استــ که طاقتــ تشــ ــنگی در من نیستــ
اما با اینــ همهــ گمانــ مبر که در برودتــ اینــ بادها خواهمــ بریــ ــد !

 رفتمــ که نبینیــ پریشانــ شدنمــ را
غمناکــ ترینــ لحظه یــ ویرانــ شدنمــ را
در خویشــ فرو رفتمــ و در خویشــ شکستمــ
تا کهــ یکــ لحظهــ نبینیــ غمــ تنها شدنمــ را

 شعر منــ حــرف منــ استــ
حرف منــ خستگــی سیــنه پر درد منــ استــ
شعر منــ حرف دلی استــ که در آن چشمه جوشان محبتــ جاریستــ
این شعر دلی استــ که در آن ، شاخه افسرده غمگین ، خاطر چشم بهاری دارد

 تو کسی که خنده اش طعم زمستان میدهد
من همان که ابتدایش بوی پایان میدهد
خوب میدانم که یک شب ، یک شب بی انتها
عشق روی دستهای بی کسم جان میدهد