تنها يادگاری از تو... عطرت بود که روی پيرهنم جا مونده بود... سر کشيدم بوی نبودنت رو...!!!

یک قانونی هست که میگه:
تا قبل از اینکه پرواز کنی هر چقدر خواستی
بترس، فکر کن، شک کن، دو دل شو، پشیمون شو
اما وقتی که پریدی
اگه وسط راه پشیمون شدی، بازی رو باختی

زمیـن که میـخورم و درد وجـــودم را مــی گیرد
با یـــاد ِ اینکه دردی در دل دارم 
که هیـــــچ دردی به پایش نمــی رسـد
آرام مـــی گیـــرم

ز درد تنهایی بمیر !… ولی زاپاس عشق کسی نشو !…

غرور تنهایی خیلی بالا تر از این حرف هاس !…

بـﮧ خودم مـﮯگویم : « قوﮮ بآش! »

بـﮧ خودم مـﮯگویم : « مهم نیست! »

شڪ ڪردטּ را بـﮧ خود مـﮯآموزم ڪـﮧ

آیـــا

ارزشش را داشت دارد ؟!

خودم را آرام مـﮯڪنم با ایـטּ حرف ڪـﮧ

همیشـﮧ وقت هست برآﮮ ... فراموشـﮯ!!!

ولـﮯ...

آخر همـﮧ ایـטּ ها ایـטּ است ڪـﮧ

مـטּ غمگینم ...

و دلتنگ ِ او !

ڪﮧ با مـטּ نیست . . .

و بودش با دیگرﮮـــست !

نـِمـﮯدانم آخر ڪار از نــبودش دق خواهم ڪرد

یا از بودنش با دیگرﮮ... ؟!

مقدّس تـرین جـای دنیــاست 
اتـاق تنــهایی هـایـم ! 
وقـــتی ، 
بـا نیـّـت تــو 
خـــلوت میکـــنم ...!

بــﮧ سَـلـآمَـتـــے ِ سيـگـآرَمـ
كـﮧ פـَـבاقــلْ ايـنــפּ مــے בפּنــمـ
قَـبـل از פֿـפּבَم ...
هـيچ كـس لـبآش بهـش نَـפֿــפּرבه

آنـــقدر نـفس مـی کــشم …
تـــا ،
تمـــام شـود..
همـه ی آن “هـــوایــی” کـه ،
ســـراغ ِ تـــو را مـی گــــیـرد …

تا دوبــــاره دیدنتــــــــــــ …
این تختــــــــــــ خواب را وارونه خواهــــم خوابید
خیانتــــــــــــ است به تــــو
ســــر بر کنار خیالتــــــــــــ گذاشتن….

خیـــــــــرهـــــ بـــِهـ مَـــــردُمـــــــــ
نِشـــــَســــتهـــ اَمـــــــــ
تَنهــــــــــآیِ تَنهـــــــــــا
نَهـــــــ کَسیـــــــ حالَمــــــ رآ میــــــــ پُرسَــــــــد
نَهـــ کَسِیـــــ هَوآ یَــــمــــ رآ دآرد
عیــــــبیـــــ نَدآرد
سآلـــهآســـتـــــ بــِهــ ایــن زِنــدِگـیـــــــــ عــــآدتـــــــــ کـــــــَرده اَم!