.من در زندگی فهمیده ام دلسوزترین شخص به انسان خود انسان است
پس به فکر خودتان باشید تا بقیه به شما فکر کنند
باید به خودتان توجه کنید و خودتان را دوست بدارید تا بقیه هم شما را دوست بدارند .
 

.من در زندگی فهمیده ام دلسوزترین شخص به انسان خود انسان است
پس به فکر خودتان باشید تا بقیه به شما فکر کنند
باید به خودتان توجه کنید و خودتان را دوست بدارید تا بقیه هم شما را دوست بدارند .
 

در جهان قصه کوتاهی دیوار مخور

حسرت کاخ رفیق و زر بسیار مخور

گردش چرخ نگردد به مراد دل کس

غم بی مهری آن مردم بی عار مخور

با سلام خدمت بازدید کننده ی گرامی وبلاگ سه کلمه تا عشق...

به اطلاع میرسانم که شما برای قرار دادن مطالب خود میتوانید در صورت تمایل در وبلاگ ثبت نام کنید و  در غیر این صورت میتوانید مطالب خود را به صورت یک نظر خصوصی  به مدیریت وبلاگ ارئه دهید...لازم به ذکر است که در صورت تمایل میتوانید نام و مشخصات خود و سایت یا وبلاگ خود  را ارسال کنید تا در وبلاگ قرار دهم...قرار دادن نام سایت یا وبلاگ شما فقط در صورت ثبت نام شما انجام میگیرد.

با تشکر فراوان از صبر و شکیبایی شما دوست گرامی

ديرگاهيست که تنها شده ام / قصه غربت صحرا شده ام



وسعت درد فقط سهم من است / باز هم قسمت غم ها شده ام



دگر آئينه ز من با خبر است / که اسير شب يلدا شده ام



من که بي تاب شقايق بودم / همدم سردي يخ ها شده ام



کاش چشمان مرا خاک کنيد / تا نبينم که چه تنها شده ام . . .

با تشکر از علی

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم.............

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر

سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم

طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم

غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم

قد برافروز که از سرو کنی آزادم

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی مارا

شهره ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه

شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس

تا به خاک در آصف نرسد فریادم

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی

من از آن روز که در بند توام آزادم

گر مرا بی‌تو در بهشت برند

دیده از دیدنش بخواهم دوخت

کاین چنینم خدای وعده نکرد

که مرا در بهشت باید سوخت

دست از طلب ندارم تا کام من برآید

یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر

کز آتش درونم دود از کفن برآید

بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران

بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

جان بر لبست و حسرت در دل که از لبانش

نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید

از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم

خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

اینکه می گویند آن خوشتر ز حسن

یار ما این دارد و آن نیز هم

یاد باد آن کوبه قصد خون ما

عهد را بشکست و پیمان نیز هم

دوستان در پرده می گویم سخن

گفته خواهد شد به دستان نیز هم

چو سر آمد دولت شبهای وصل

بگذرد ایام هجران نیزهم

هر دو عالم یک فروغ روی اوست

گفتمت پیدا و پنهان نیز هم

اعتمادی نیست بر کار جهان

بلکه بر گردون گردان نیز هم

عاشق از قاضی نترسد می بیار

بلکه از یرغوی دیوان نیز هم

محتسب داند که حافظ عاشق است