دیدی.....نفهمیدی

عشق دلباختگیست

برای دلبر سوختگیست

با رنج و غم آمیختگیست

و در آخر با مرگ در آویختگیست

دیدی صیاد

دیدی کبوتر جلد بام تو در گوشه قفس بال و پرش شکست

دیدی؟.......نه ندیدی

باور نمی کنم

چون هرگز راز دل نگفتمت

با دیده غمین فقط نگریستمت

شاید در سوگواری وفا گریستمت

من دگر آن عاشق همیشه نیستمت

دیدی دلم شکست!

دیدی چینی اصل قلب خویش

سپردم به دستهای خواهشت

دیدی بی حواس!

پایت به سنگ خورد،افتاد بر زمین...شکست

دیدی چه بی صدا دلم شکست!

دیدی حدیث عشق و جنونت فسانه بود

دیدی عاشقانه هایت فقط یک ترانه بود

دیدی عشق پاک من برایت بهانه بود

و کلام نگاهم برایت چه بیگانه بود

دیدی کوهکن!

 دیدی به جای کوه غم ،تیشه ات قلب من نشانه گرفت

دیدی قایق عشقم ز دریای محبت کناره گرفت

کبوتر دلم هوای آشیانه گرفت

آسمان غم ابر ناله گرفت

دیدی ...عشقت حباب بود و در هوا شکست

دیدی دلم شکست

بی وفا!

بیهوده مکوش دلریزه های مرا جمع آوری کنی

مرا با دروغ های خود باز راضی کنی

که از چهره ام رفع دل آزاری کنی

با اعتمادم بازی کنی

دیدی دیوار صوتی هفت شهر عشق با ناله غم شکت

دیدی دلم شکست

دلم تنگ است برای شانه های صبر

برای ناله های شب

برای گریه های درد

چه شد آن حرمت دلها

چه شد آن عهد وآن پیمان

کجا گم کرده راه شب

سبو در دست وراه کج

فغان از دست این وجدان

فغان از کج رو نادان

خداوندا نشانم ده حقیقت را

ومحو کن راه ظلمت را

خداوندا مدد میخواهمت امشب

خداوندا سبب میخواهمت امشب

این روزها

که دلم برای خدا پرپر می زند

مشتی از حرف های تازه تر می زند

... تا دیروز خدای من سنگ بود

ساکت و آرام

اما این روزها

خدای من راه می رود

حرف می زند

از همسایه حال مرا می پرسد

با دست خود برایم آش می آورد

در لیوانم چای

و در دلم قند می ریزد

این روزها

بقدری در دلم خداست

که فرصت دیدنش را دارم

فرصت یک فنجان چای خوردن با او

مـیانِ بـاغِ چشـمانم........هـزاران رمــز و رازِ نی..........به هـر جوی و به هـر بندش

بسی رنج و ستم درپی
مـرا ، در خلوتِ شبها...............خوشا دستی که ناز آرد
میانِ سجده ی مستی
صـدایی در فراز آرد.................خـوشـا در گلشـن عشــقم ،‌هجوم بـاد و طـوفـان نیست
درونِ باغی از وحشت ،
نفــیرمـرگِ انسان نیست..در اینجا هیچ گـــرگــی نیست
هـمه هـم قــدّ و همسانند ، بـزرگی نیست.
در اینجا چــشم هـا ،
واگــوی احساسند،
درونِ دیــده خـــاری نیست
و یــا در آسـتین هاشان ،
نفیر مـرگ و ، مــاری نیست
در اینجا،
هـر صــدایی سبز می آید.
مـرا از وحشت ِطـوفـان مــلالـی نیست


میــانِ کــوچه ی بُـن بـست،


صـــدای قـیل و قـالی نیست


کسی در کین و نفــرت نیست


چــه خـوشبختم ! !


در اینجا ،


در هــــوای عــــشق بــایـد زیست.

دستــهایمــــ را بـــرای تـــو می نویســــم

بـــرای تـــو !

کـــه در تیــــر راســــ نگاهتــــ نیســتمــــ

بـــــرای تـــــو !

کـــه چشمانتــــ افقــــ را رجـــ می زنـــد

مــــرا مــــی خوانـــــی ؟

فـــــــــــــــریاد مـن شـکسته اگــر در گلو، وگر
فریاد من رسا،من ازبرای راه خلاص خود وشما
فــــــــــریاد می زنــــــــــــــــم، فـــریاد می زنم

مَن مــُــــرده ام ..

بــ ه نَسیــــم خـــــاطره ای

تکانــــی میــــ خورَم

هَمیـــــن ..

خواب دیدم از تو دور شدم ...وای که عجب خواب بدی

گفتم بیا باهم بریم...گفتی که راهو بلدی

هرچی صدات کردم نرو...اما به جایی نرسید

یکی یجا فریاد میزد...دیونه از قفس پرید

صبح که رسید بیدار شدم...دیدم یه نامه روی در

نوشته بودی که سلام...مدتیو میرم سفر

بغضی نشست توی گلوم...خوابم یا این حقیقته؟

بازم صدات کردم ولی... دیدم سکوت جوابته

گفتم که شاید این سفر...تموم میشه همین روزا

دوباره باز میبینمش...چه خوش خیال بودم خدا

ساعتو لحظه هام گذشت...چشمام به کوچه خیره بود

من منتظر بودم بیاد...خیلی دلم تنگ شده بود

روزا مثل دویونه ها...پرسه زنون تو کوچه ها

شبا یه گوشه از اتاق...گریه و آه بیصدا

مثل همون خواب سیاه...رفتو منو تنها گذاشت

گفتن این قصه ی تلخ...ارزش گفتنو که داشت

این جمله را هرگز فراموش نکن
“برای دوستت دارم بعضی ها مرسی هم زیاد است”