خواستم اسمتو گل بذارم،ترسیدم پژمرده شوی!

خواستم اسمتو خورشید بذارم،

ترسیدم غروب كنی!

اسمتو گذاشتم نفسم، كه اگه نباشی:نباشم*

مـوقعي کـه مـتولد شـدم گـريستم و هـر روز نـشان مـي دهد چـرا گـريستم.

سكوت رامیپذیرم اگربدانم روزی باتو

سخن خواهم گفت تیره بختی رامیپذیرم

اگربدانم روزی چشمان توراخواهم سرود

مرگ رامیپذیرم اگربدانم

روزی توخواهی فهمیدكه دوستت دارم

(دوست دارم فقط به خاطرخودت )

دلم....
نه عشق آتشین میخواهد
نه دروغ های قشنگ
نه سکوت تلخ شاعرانه
نه ادعاهای بزرگ
... نه بزرگی های پر ادعا
دلم یه فنجان قهوه ی داغ میخواد
و یک دوست که بتوان با او حرف زد ..."
همین

یه روز بهم گفت: میخوام باهات دوست بشم . آخه من اینجا خیلی تنهام…

بهش لبخند زدم و گفتم: آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام…

یه روز دیگه بهم گفت: میخوام تا ابد باهات بمونم آخه میدونی من اینجا خیلی تنهام…

بهش لبخند زدم و گفتم: آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام…

یه روز دیگه بهم گفت: میخوام برم یه جای دور … جایی که هیچ مزاحمی نباشه.

 وقتی همه چیز حل شد تو هم بیا اونجا.آخه میدونی من اونجا خیلی تنهام…

بهش لبخند زدم و گفتم: آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام…

یه روز تو نامه برام نوشت: من اینجا یه دوست پیدا کردم آخه میدونی من اینجا خیلی تنهام…

براش یه لبخند کشیدم و زیرش نوشتم: آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام…

یه روز تو نامه برام نوشت: من قراره با این دوستم تا ابد زندگی کنم

آخه میدونی من اینجا خیلی تنهام…

براش یه لبخند کشیدم و زیرش نوشتم: آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام…

حالا اون دیگه تنها نیست و از این بابت خوشحالم.چیزی که بیشتر از این خوشحالم میکنه

 اینه که هنوز نمیدونه من تنهای تنهام…..

دلم گرفته ای خدا هوای گریه دارم

تو آسمون قلبم کلی گلایه دارم

آخ ای خدا این آخر قصه ام نیست

این دل من لایق شکستن نیست

والا خدا حرف نگفتم زیاده

قلب گرفتم بیحاله

ختم کلام ای آدما

یه آسمون ستاره

حرفای بی اراده

یه قلب پاره پاره

که دیگه نا نداره

منم این خسته دل درمانده

به تو بیگانه پناه آورده

منم آن از همه دنیا رانده

در رهت هستی خود گم کرده

از ته کوچه مرا می بینی

می شناسی ام و در می بندی

شاید ای با غم من بیگانه

بر من از پنجره ای می خندی

با تو حرفی دارد دل خسته و بیمارم

جز تو ای دور از من از همه بیزارم

از پیاده رو می گذرم و پاییز را احساس می کنم که با همه ی سرمای زمستانیش با من سخن می گوید. با من می خندد و با من اندوهگین می شود. انگار که سالهاست با من است ودر درون من زندگی میکند. به هر آنچه می اندیشم آگاه است.
پاییز که رو به زمستان می رود دیوانه تر می شود. غم و اندوه تنهاییش را فریاد می زند و چون همه را همراه خویش کرد مرثیه ای از سرما می خواند. مدتهاست مغلوب این حیله ی پاییزی شده ام.

از پیاده رو که می گذرم دست هایم را به سرمای سوزان می سپارم، خم می شوم و برگی از روی زمین ترک زده بر می دارم و آنقدر این کار را آرام و صبورانه انجام می دهم تا دست هایم سردی پاییز را که آیه های رشک این فصل دیوانه هستند، به خاطر بسپارد.

مي دونم از دست خودم چيكار كنم ؟!!!! دارم به جنون مي رسم ! اين روزا بد جوري بهم ريختم ، ديگه خودمم نمي شناسم!!!!!!!!! نمي دونم كي ام و چي مي خوام ! حتي نوشتن هم يادم رفته !!!!!!!!!چيدن كلمات پشت سر هم ! گاهي وقتا مي خوام كه بخوابم و ديگه ...يه خواب ابدي !!!!يه خواب ابدي! چقدر نا شكر شدم اين روزهاااااااااا اي خدااااااااااااا!

خدا رو چه ديدي شايد ...!

خسته ام ! خسته از اينهمه تكرار بي خودي!

خسته ام !!!!!!!!!بريدم خدا جونم ! بريدم .............

دلم گرفته،
دلم عجیب گرفته است.
تمام راه به یک چیز فکر می کردم
و رنگ دامنه ها هوش از سرم می برد.
خطوط جاده در اندوه دشت ها گم بود.
چه دره های عجیبی!
و اسب،یادت هست،
سپید بود
و مثل واژه پاکی،سکوت سبز چمن وار را چرا می کرد.
و بعد، غربت رنگین قریه های سر راه.
و بعد تونل ها،
دلم گرفته،
دلم عجیب گرفته است.
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو،که روی شاخه نارنج می شود خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست،
نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف
نمی رهاند.
و فکر می کنم
که این ترنم موزون حزن تا ابد
شنیده خواهد شد."