شــــــــاعر که باشی
هیچ کس جدیت نمی گــــیرد
حتی
اگر بگویی"دوستــــــش دارم"
میگوینــــــــد:
وای چه شــــعر قشنگی

دست هایم ..
این روزها بوی حافظ می دهند !..
تـفأل که می زنم ..
کنعـانم ..
بدجـور !!
یوسفش را می خواهد !!..

هرروز...!!!
خراشهای
قلبم را...!!!
با دستمالی
می بندم...!!!
تا خون هایش
روی کسی
نریزد...!!!

لطفـاً دستگـاه ِ شـوک را خـامـوش کـُن
و لبـانتــــ را ببنـــد
جملـــه هـای عاشقـــانـه دیگــر فـایـده نـدارد !
.
.
.
عشقـــــ ، درونـم مـُـرد دیگـــر !

چشمانت
یادآوری هزارباره ایست
از بزرگترین اشتباه تاریخ
که نمی دانم چرا
خدا
بیخودی
توی چشم های تو خدایی می کند.

من به خیالی که خام است
همه ی لبخند های تلخ دنیای خالی ام را
دلخوشی می نامم
و رویای خیس با تو غلتیدن روی تخت شبهای بارانی را
آنقدر باور می کنم
تا واقعی شود
من به خیالی که خام است
باز هم زنده می مانم

قبول که ما ، دو خط موازی
هیچگاه به همدیگر نمی رسیم
فقط
کمی فاصله را کمتر کن
می خواهم بهتر ببینمت....

تويي که "درد و داغ" را مي فهمي ؛
قدر اين ايجاز همراهم باش :
اين روز ها
تراژديِ مجسّمم..

فهمیده ام !
گره ...
بخشی از ریسمان زندگی ام است !

کاش پرده می فهمید تا پنجره باز است فرصت رقصیدن دارد!!!
کاش می فهمید باد همه ی فرصت اوست...