نامه‎ ای‎ از من‎ اگر‎ سویت‎ نمی‎ آید‎ نرنج ، هر چه‎ را من‎ می نویسم‎ اشک‎ پاکش‎ می کند

نه چتر با خود داشتی ، نه روزنامه ، نه چمدان ، عاشقت شدم ! از کجا باید می‌فهمیدم مسافری ؟

چه ساده لوح اند
آنان که می پندارند
عکس تو رابه دیوار های خانه ام آویخته ام
و نمیدانند که من
دیوار های خانه ام را
به عکس تو آویخته ام! ...

حال و احــــوال اين روزهـــايـَــم قاصِـدکي را مي مانـَــد
کـــِ دلَــش حــتي نــــَ بــِ بــاد و نــــَ حتــي بــِ نَـــســـيم
کــــــِ بـــِ يکــــ فـــوت خـــــوش استـــــــ بـگــذاريـد بـرود .......

دلتنگ یعنی روبروی دریا ایستاده باشی و خاطره ی یک خیابان خفه ات کند......

هر روز نبودنت را بر دیوار خط می کشم .
ببین این دیوار لامروت ... دیگر جایی برای خط زدن ندارد !
خوش به حال تو که خودت را راحت کردی .
تنها یک خط کشیدی آنهم روی من

حالا اشک ها هم شبیه تو شده اند گریه که میکنم نمی آیند...

گردنم درد میکند از همان وقتی که همه چیز را به گردن من انداختی دوست نداشتـنـت را بی توجهی هایت را رفتـنـت را خـیانـتـت را........

دیگر هیچ نمی خواهم ، همان آرزوی خوشبختی . که همراهِ رفتنم کرده ای ، کافیست ! . می دانی . . در و ديوار اتاقـم بـوي خـون می دھد . مـن امشـب تمـام وابستگي ام را . به تـــو ؛ به تیــــغ كشیده ام . . . . . .

شــــــــبگردی می‌کنــــم. اما صدای نفــــــــــــس‌هایـــت را از پشــــــــت هیچ پنــــــــــــــجره و دیواری نمی‌شـــــــــنوم. آســوده بخواب نازنیــــــــــــنم، شــــــــــــــــهر در امن و امان اســـــــت … تنها خانه‌ی من اســت که در آتــــش می‌ســـــــــــــــــوزد. .