زنـــدگــے همیشــــہ . . . 
شـانــسِ دیگـــری بــہ مــا مـےدهـــد ،
کـہ اسمـــش . . . فـــرداســـتـــ . . . . .

نگـــرانـے هایتــان را بــہ خــدا بسپــاریــد ؛
و روزِ جــدید را با نــام و یــادِ او شــروع کنیـــد . . .

ای که در فصل خزان
بینی مرا با پشت خم،
این زمستانم مَبین
ما هم بهاری داشتیم...

پیش از آنکه با خبر شوی....
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود....
و باز دریغ و حسرت همیشگی....
آه خداااااای من...
انگار همین دیروز بود که در کوچه ها می دویدم...
و ناگهان چقـدر زود دیر میشود...

.عاشـقانه های شـرطی
زیر سقف ِ خــیانـت ... !

دل هــایِ اجار ه ای
بدون پیـــش پــرداخت ... !

قلـب های مـــُرده ...!

خدایا ... !
از قــــدم زدن
در دنـیایت
بیـــزارم ...

کاش سهراب اینگونه میگفت:

آب را گل نكنید . . .

شاید از دور علمدار حسین (ع)

مشك طفلان بر دوش،

زخم و خون بر اندام،

می رسد تا كه از این آب روان،
پر كند مشك تهی، ببرد جرعه آبی برساند به حرم،

تا علی اصغر (ع) بی شیر رباب (س)

نفسش تازه شود و بخوابد آرام . . .

آب را گل نکنید...

تا که شرمنده نگردد عباس ...

تا که پژمرده نگردد گل یاس ...

به من حق بده

که میل به خوردن نداشته باشم

این بغض‌ها که

تو به خورد من می‌دهی

سیر سیرم می‌کند …

ما ""مـــرد"" هستیم!

دستــــانمان از تو زِبرتر و پهن تر است!!!

صورتمان ته ریشى دارد!!!

گاهی دلگیراز بی وفایی ها ، اما دلمان دریــــاست!

... جـــاىِ گریـــــه کردن به بالکن میرویم و اب و هوائی عوض میکنیم!!!

... ... ... ... ما با همــــان دستان پهن و زبرتو را نوازش میکنیم!!!

دریایی از گرفتاری هم باشیم ،ولی..

با همان صورت ناصاف و ناملایم تو را میبوسیم ونوازشت میکنیم..

تو آرام شوى!!!

آنقــــدر مارا نامــــرد ""نخوان""!!!

آنقدر پول و ماشین و ثـــــروتمان را""نسنج""!!!

فقط به ما ""دلت را بده"" تا زمین و زمان را برایت بدوزیم!!!