خـــداونـــــداااااااااااا . . .

دستـــــم بــه آسمــان نمیـــرسـد . . .

امــــــا تـــو کـــه . . .

دســــتـتـ بــه زمیــــن مــی رســـــد . . .

بـلنـــــــدم کــــن . . . !!!

من اینجا بس دلم تنگ است

و هر سازی که می بینم بد آهنگ است...

بیا ره توشه برداریم

قدم در راه بی برگشت بگذاریم

ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است...

از مــــــــا کــــه گذشـــت !
ولـــی بــــه دیـــگری موقــتی بـــودنت را گوشـزد کن
تـــا از همان اول فکـــری بـــه حال جـــای خـــالیت کنـد…

حرفـــــهایی هستـنــــــد از جنــــسِ شیـــــشه....؛ زود میشکنند؛ اما ناجور می بُرند...

چقدر این دوست-داشتنهای بی دلیل خوب است........ درست مثل همین باران......که بی سوال ....... فقط می بارد....آرام .....شمرده شمرده....

رفت و نگفت من بی او میان ماندن و نماندن ..بودن و نبودن....چه می شوم...

کاش انسان ها یاد می گرفتند از کنار هم عبور کنند ...بی آنکه برای اثبات حضورشان ....نیاز به تنه زدن داشته باشند ....

تو بارانی ، کسی به بارون عادت نمیکنه ، هر وقت بیاد دوست داشتنیه !

بعد از رفتنت جای خالیت در دلم مثل کفشهای سیندرلا اندازه هیچ یک از مردم شهر نشد حتی به زور....!

دلتنگـی ؛ پیچیــده نیســت...
یک دل..
یک آسمان..
یــک بغــض
و آرزوهــای تـَـرک خـورده !
به همین ســادگـی ...!...